- əskilmək
- eksilmek
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
əskilmək
Look at other dictionaries:
əskilmə — «Əskilmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əskilmək — f. 1. Bütöv bir şeyin bir qismi yox olmaq. Şüşənin ağzını möhkəm qapamasan, spirt uçub əskiləcək. // Azalmaq. Adamların sayı getdikcə əskilir. – Əskilməsin təravətin ey əşki laləgun. F.. Günəş qüruba doğru əyilmiş, hərəkət əskilmişdi. S. H.. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kasti — f. əskilmə, azalma, nöqsanı olma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
nöqsan — ə. 1) əskilmə, əskik, azlıq; 2) çatışmazlıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tənaqüs — ə. azalma, əskilmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
azalmaq — f. Miqdarca, sayca, həcmcə və s. əskilmək, zəifləmək, çəkilmək, məhdudlaşmaq. Çayın suyu azaldı. Təhlükə azaldı. Həcmi azalmaq. Çəkisi azalmaq. Sürəti azalmaq. Xərci azalmaq. – Yazırsan ki, iştaham azalıb, belə ki, sübh vaxtı bozbaş yeyəndə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəlalı — sif. 1. Əziyyətli; əzablı; iztirab və məşəqqətlə dolu. Bəlalı iş. – Kərəm kimi nə bəlalı başın var; Alvaz dağı, heç əskilməz dumanın. Aşıq Kərəm. Canlandı gözlərində bəlalı ağır illər. M. R.. 2. Müsibət və əziyyət çəkmiş, ağır günlər keçirmiş;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kiçiklənmək — f. Yaltaqlıq etmək, yaltaqlanmaq, başqalarının qarşısında əyilmək, əskilmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mütənasib — sif. <ər.> 1. Bir birinə uyğun gələn, müvafiq olan, müntəzəm, bir nisbətdə olan. // Üz və bədən üzvləri bir birinə tam uyğun olan; tənasüblü. <Xanım> uzun mütənasib boylu, sağlam bədənli, iri qara gözlü bir qadın idi. H. N.. Bəstəboy … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xədəng — is. <fars.> klas. Ox (klassik şeirdə gözəlin kirpiyi oxa oxşadılır). Cövhəri pak olur təzə cavandan; Hərgiz əl götürməz şövkətü şandan; Müjgan xədənglərin keçirir candan; Peykanının heç poladı əskilməz. M. P. V.. Xədəngin cismimi cövşən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
